از مهمترین عواملی که باعث از بین رفتن تعادل عاطفی یا مانع ارضای نیازهای عاطفی فرزندان می شود می توان به بی مهری یا محبت بیش از اندازه به آنان اشاره کرد.
به عبارتی والدین به دلیل روش های تربیتی نادرست یا از این طرف و یا آن طرف بام می افتند.
اگر فرزند همیشه در مرکز توجه و مورد محبت بیش از حد قرار گیرد و فراهم کردن نیازها و خواسته های او همیشه در اولویت باشد به طوری که حقوق سایر افراد خانواده به کلی نادیده گرفته شود معتاد به توجه می شود و با توجه بیش از حد و پاسخ نادرست به خواسته ها و توجه طلبی فرزند، تله لوس شدن را والدین برای او پهن می کنند و این لوس شدن با امتیازاتی همچون چشم پوشی از خطا، انتظارات اندک و ... همراه می شود.
امیرحسین قصه ما هم با محبت بیش از اندازه، آسیب متوجه او می شود و در معاشرت با دوستان ناباب، رفتار، اعمال و هویتش بی تاثیر از آسیب نمی شود و در سن۱۵سالگی مسیر زندگیش تغییر می کند به گونه ای که امروز درسن ۱۷ سالگی به جرم قتل در کانون اصلاح و تربیت شیراز بسر می برد.
در کانون اصلاح و تربیت تحت آموزش های اصلاحی و تربیتی قرار می گیرد و در رشته نقشه کشی درس می خواند اما در کانون یاد میگیرد که قبول اشتباه، راه بازگشت به زندگیست.
هرچند دیر نیست و راه بازگشت برای امیرحسین و امثال وی وجود دارد اما باید بدانیم خانواده ها بیشتر از جامعه در تربیت فرزندان اثرگذار هستند و باید در تربیت فرزندان دقت بیشتری داشته باشند.«گفتگویی از عطیه فرح»

انتهای خبر/.