پشت آن میله ها، زمان به کندی می گذشت. هر روز شبیه روز قبل بود، اما فکرم آزاد بود تا در خلوتم، خود را مرور کند. اشتباهات گذشته، انتخاب های نادرست و لحظه هایی که مرا به آنجا کشانده بود. زندان نه یک پایان، که آغاز بود؛ آغاز درکی تازه از زندگی پشت آن دیوارهای بلند، فهمیدم که آزادی واقعی، در ذهن است. یاد گرفتم که گاهی برای پرواز، باید اول زمین خورد. حالا بیرون آمدهام، با نگاهی جدید و قلبی که میداند مسیر را می توان عوض کرد، حتی از پشت میله ها زندان زندگی را دوباره می توان شروع شود.